występować

występować
(-uję, -ujesz); perf; wystąpić; vi
to occur; (zabierać głos) to speak, to take the floor; TV, FILM, TEATR to appear, to star; SPORT to take part; (o objawach) to appear

wystąpić na środek — to step out to the center

wystąpić z szeregu — to drop out of line

występować z koncertem/recitalem — to give lub hold a concert/recital

występować przeciwko komuś/czemuś — to come out against sb/sth

występować w obronie kogoś/czegoś — to come out in support of sb/sth

występować z wnioskiem/krytyką — to present a proposal/critique

wystąpić o odszkodowanie — to sue for damages

występować (do kogoś) o coś — to apply (to sb) for sth

_występują/wystąpili:" — FILM "starring:"

występować w roli lub charakterze kogoś — to act as sb

występować w czyimś imieniu — to represent sb

* * *
występować
ipf.
1. teatr appear, star.
2. (= zabierać głos) speak, take the floor.
3. (= pokazywać się, by wywołać wrażenie) make an appearance, appear; wystąpiła w sukni z głębokim dekoltem she appeared in a low-cut dress.
4. (= przekraczać jakąś granicę) step out; (z szeregu, z brzegów) drop out; wystąpić z brzegów overflow, burst its banks, flood; wystąp! wojsk. step out!, advance!
5. (= rezygnować z członkostwa) leave, retire; (z partii, z organizacji) leave.
6. (= ukazywać się na powierzchni) surface; objawy choroby występują po trzech dniach the disease symptoms appear l. are visible after three days; pot wystąpił mi na czoło cold perspiration broke out l. started out on my forehead.

The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary. 2003.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • występować — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, występowaćpuję, występowaćpuje {{/stl 8}}– wystąpić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, występowaćpię, występowaćpi {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wychodzić, wysuwać się naprzód z… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • występować — Wystąpić z podniesioną, otwartą przyłbicą zob. przyłbica. Występować z czyjegoś ramienia zob. ramię 2 …   Słownik frazeologiczny

  • występować na estradzie — {{/stl 13}}{{stl 7}} być artystą (piosenkarzem, pieśniarzem, śpiewakiem, aktorem) estradowym, niezwiązanym z teatrem, operą, operetką; zajmować się rozrywką {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • występować — → wystąpić …   Słownik języka polskiego

  • wystąpić — dk VIa, wystąpićpię, wystąpićpisz, wystąpićstąp, wystąpićpił występować ndk IV, wystąpićpuję, wystąpićpujesz, wystąpićpuj, wystąpićował 1. «wyjść przed linię jakiejś grupy osób, poza obręb czegoś, postąpić naprzód» Wystąpić z szeregu, z tłumu.… …   Słownik języka polskiego

  • bronić — ndk VIa, bronićnię, bronićnisz, broń, bronićnił, bronićniony 1. «odpierać atak, napaść, ochraniać czynnie, zwykle z bronią w ręku» Bronić mężnie, zaciekle, zajadle, z narażeniem życia. Bronić kogoś własną piersią. Bronić fortecy, miasta, kraju,… …   Słownik języka polskiego

  • stawać — ndk IX, staję, stajesz, stawaćwaj, stawaćwał stanąć dk Vb, stawaćnę, stawaćniesz, stań, stawaćnął, stawaćnęła, stawaćnęli 1. «unosić tułów opierając wyprostowane nogi na ziemi; wstawać, dźwigać się na nogi» Stanąć na baczność. Stawać na palcach.… …   Słownik języka polskiego

  • ramię — 1. Czekać na kogoś z otwartymi ramionami «czekać na kogoś z niecierpliwością, pragnąć czyjegoś przybycia»: Ojciec, już dobrze podpity i rozparty w krześle, czekał na niego z otwartymi ramionami. Wyślinił, wycałował, pomazał łzami. J. Komolka,… …   Słownik frazeologiczny

  • atakować — ndk IV, atakowaćkuję, atakowaćkujesz, atakowaćkuj, atakowaćował, atakowaćowany 1. «działać przeciw siłom nieprzyjacielskim w sposób zorganizowany, nagły, zaczepny» Atakować nieprzyjaciela, twierdzę. 2. «gwałtownie napadać, nacierać» Atakujący… …   Słownik języka polskiego

  • napastować — I ndk IV, napastowaćtuję, napastowaćtujesz, napastowaćtuj, napastowaćował, napastowaćowany 1. «występować (słownie) przeciw komuś; zwalczać, prześladować kogoś» Napastować przeciwników. Napastować kogoś w prasie, na zebraniach. 2. «narzucać komuś …   Słownik języka polskiego

  • obrona — ż IV, CMs. obronanie zwykle blm 1. «odpieranie napaści, zwykle z bronią w ręku; bronienie kogoś lub czegoś albo bronienie się» Obrona miasta. Stawać, występować, zginąć w obronie kogoś lub czegoś. Oddać życie w obronie ojczyzny. 2. «ten kto broni …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”